چند روز پیش شام را خدمت دو تن از دوستان قدیمی بودم. بعد از مدتها فرصت صحبتِ سه نفره پیش آمده بود و از هر دری صحبتی به میان آمد . اما آنچه بیشتر دغدغه مان بود مثل همیشه سیاسیت بود و زندگی.
در این میان یکی از دوستان کتاب "توتاریتاریسم" اثر معروف هانا آرنت را به مناسبت انتخابم در شورای مرکزی دفتر تحکیم به بنده هدیه داد و مرا همچون همیشه شرمنده ی خود نمود! البته شاید اگر میدانست بی توجه به نصیحتش مسئول واحد فرهنگی تحکیم شده ام این کار را نمی کرد!
در جایی از همین کتاب خواندم :
یکی از روشنفکران هوادار نازیسم گفته بود :"هرگاه واژه فرهنگ را میشنوم طپانچه ام را بیرون میکشم."
قبول دارم فرهنگ مقوله ی مهم و خطرناکی است و بعضا میتوان رادیکال ترین مفاهیم را از طریق یک کار فرهنگی به مخاطب رساند، اما شاید با استفاده از آن سخن معروف مدرس بتوان گفت که "فرهنگ ما همان سیاست ماست و سیاست ما همان فرهنگ ما ". از این جهت است که آنچه به عنوان فرهنگ با آن سر و کار داشته و دارم در نوعی عملِ سیاسیِ هوشمندانه و زیرکانه بوده که همه چیز را در بر میگیرد و چارچوبی نمی شناسد.
بعد از پست : روایت علی از آن شب ++
